Kadınlar Eşcinsel Evlilikten Çok Önce Evlendi

Boston evliliği “Boston marriage”, erkeklere bağımlı olmak istemeyen kadınlar için çekici bir alternatifti.

Yazar Sarah Orne Jewett, evliliğinin birinci yıldönümünde 1880’de partnerine, Bir yıl önce bugün kendimizi birbirimize verdiğimiz zamanı hatırlıyor musun sevgilim? Bir yıl önce verdiğimiz sözleri geri almayacağız. “Do you remember, darling, a year ago today, when we gave ourselves to each other? We will not take back the promises we made a year ago.” romantik bir şiir kaleme aldı.

Jewett kocasına hitap etmiyordu – gelecekteki karısı Annie Adams Fields’e yazıyordu. Eşcinsel evliliğin toprağın kanunu haline gelmesinden bir asır önce, Jewett ve Adams, kadınlar arasında kararlı bir ortaklık olan “Boston evliliği” içinde birlikte yaşadılar.

Sadece onlar değildi: 20. yüzyılın başlarına yakın birkaç yıl boyunca, eşcinsel evlilikler nispeten yaygındı ve hatta sosyal olarak kabul edilebilirdi. Bu kadınlar öpüşmeleri, kucaklaşmaları ve hayatlarını paylaşıyorlar – ancak bugün, aynı cinsiyetten ilişkilerin bu öncülerini çok az kişi hatırlıyor.

Eşcinsellik 19. yüzyılda tabu olmasına rağmen, kadınlar arasında yoğun ve romantik arkadaşlıklar yaygındı. O zamanlar kadınlar erkeklerden ayrı bir alanda var olmaya teşvik ediliyordu. Kamusal yaşam, çalışma ve para kazanma erkeklerin ilgi alanı olarak görülüyordu.

Bu ideoloji, kadınları dış dünyadan izole ederken aynı zamanda onları birbirleriyle yakın temasa geçirdi. Kadınlar sadık, aseksüel ve nazik olarak görüldüğünden, öpüşmek, el tutmak veya kollarını bağlamak gibi şeyler yapmaları ve birbirlerine olan sevgilerini açıkça ifade etmeleri kabul edilebilirdi. Örneğin yeni kurulan kadın kolejlerinde öğrenciler birbirlerine çiçek demetleri, aşk şiirleri ve biblolar verdiler ve açıkça aşklarını ilan ettiler. Başka bir kadına aşık olmak üniversite kültürünün bir parçası olarak görülüyordu.

Bir grup New England kadını “evlenerek” bu kavramı bir adım öteye taşıdı. Birbirlerine yasal olarak taahhütte bulunmasalar da haneleri birleştirdiler, birlikte yaşadılar ve uzun süre birbirlerini desteklediler. Bu bağımsız kadınlar, üniversiteye giderek, kariyer bularak ve ebeveynlerinin evinin dışında yaşayarak toplumun kadınlar için kabul edilebilir saydığı sınırların sınırlarını zorladı. Ancak diğer kadınlarla aynı şeyi yaptıkları için, etkinlikleri sosyal olarak kabul edildi.

1885’te romancı Henry James, The Bostonians adlı kitabında bu fenomeni araştırdı. Bağımsız kadınlarla dalga geçen roman, açık sözlü bir feminist olan Verena Tarrant ile ateşli konuşmacının büyüsüne kapılan Olive Chancellor arasındaki ilişkiyi konu alıyor. Bir ortaklık kurarlar ve birbirlerine taşınırlar, ancak Verena, Olive’in kuzeniyle evlenmeye karar verdiğinde ilişki bozulur. Popüler romanın “Boston evliliği” teriminin kullanılmasına katkıda bulunduğu düşünülse de James, kitabında bu ifadeyi hiç kullanmadı.

Boston evlilikleri, ev alanının dışına itmeye kararlı zengin kadınlara eşitlik, destek ve bağımsızlık sunuyordu. Ayrıca romantik aşk da teklif ettiler: Her ilişki farklı olsa da, kadınlar genellikle birbirlerinden karı koca olarak bahsediyor, öpüşüyor ve sarılıyor, ayrı olduklarında ve yatakları paylaştıklarında ateşli mektuplar yazıyorlardı. Ancak,Kadınların erkeklerin fiziksel arzularına sahip olmadığı varsayıldığından, bu 19. yüzyılda ille de cinsel olarak görülmüyordu.

Bu kadınlar, kelimenin çağdaş anlamıyla lezbiyenler miydi? Geçmişteki insanların yatak odası davranışlarına bir göz atamasak da, romantik arkadaşlıklar ve Boston evliliklerindeki kadınların çoğunun cinsel teması paylaştığı kesin.

Bazı kadınlar için Boston evlilikleri, 21. yüzyılda lezbiyen olarak göreceğimiz ilişkilerde paravan olarak kullanıldı. Tarihçi Stephanie Coontz’un NPR’ye söylediği gibi, “gerçekten cinsel bir ilişkisi olan bir çift kadın, bunun kadınsı bir sevgiden başka bir şey olduğu şüphesini uyandırmadan kolayca birlikte olmayı başarabilirdi.” Ancak diğerleri için seks denklemin bir parçası gibi görünmüyordu. Aksine, Boston’daki evlilikler daha da çekici bir şey sunuyordu: bağımsızlık.

İronik olarak, insanlar lezbiyenliğin farkına vardıkça uygulama soldu. Yüzyılın başında, cinsel tersine çevirme “sexual inversion” kavramı, bir zamanlar sosyal olarak kabul edilebilir olan cinsel açıdan sapkın olarak kabul edilen ilişkileri kategorize etmeyi mümkün kıldı.

Jewett ve Fields yirmi yıldan fazla bir süredir birlikte yaşıyor olsalar da, Jewett’in yayıncıları, okuyucuların lezbiyen olduklarını varsaymalarını önlemek için, bir toplum tarihçisi olan Fields’a mektuplarından ayrıntılar aktarıyor gibi görünüyor.

Amerika Birleşik Devletleri’nde eşcinsel evliliğin yasal olarak kabul edilmesi 100 yıl daha alacaktı. Ancak, Amerikalı romancı Willa Cather ve uzun süredir arkadaşı olan Edith Lewis’inki gibi, 19. yüzyıldaki eşcinsel partnerlerin bağlılığı ve sevgisi ölümde bile yaşıyor. Çift, neredeyse 40 yıl boyunca sadık ortaklar olarak birlikte yaşadılar ve şimdi bir New Hampshire mezarlığına gömüldüler. Bu aşk değilse nedir?

Kaynak: history.com
Çeviri: Sensation