Eşcinsel Açılma Hikayeleri

Hem yazılı hem de sözlü olarak ortaya çıkan hikayeler, uzun yıllardır lezbiyen ve gey kültür yapısının temelini oluşturuyor. Ne kadar sofistike ya da teorik olursak olalım, lezbiyen ya da gey erkek grupları bir araya geldiğinde, ortaya çıkan hikayeleri paylaşmak olağan bir durum.

Ortaya çıkan deneyim o kadar önemlidir ki, romanlar ve kısa öyküler de dahil olmak üzere birçok gey ve lezbiyen edebiyatının odak noktası olma eğilimindedir. Son yıllarda, okuyucuyu merakla bekleyen birkaç lezbiyen anlatı koleksiyonları ortaya çıktı. 1980’de bu tür iki koleksiyon yayınlandı: Margaret Cruikshank’ın Lezbiyen Yolu “The Lesbian Path” ve Penelope Stanley ve Susan Wolfe’un Açılma Hikayeleri “The Coming Out Stories”.

Açılma Hikayelerine Duyulan İhtiyaç

Tarihsel olarak görünmez bir azınlığın üyeleri olarak, lezbiyenler ve gey erkekler rutin olarak kendilerini konumlandırmakta güçlük çekiyo, bunun nedeni kısmen bunu yapacak bir dilimiz olmaması ve kısmen de daha geniş kültürün kendimizi şekillendirmek için kabul edilebilir hiçbir ayna veya imge sağlamaması.

Basılı kapaklar arasında anlatıların çıkması, hem burada yer alanlar hem de anlatımlarını okuyacak olanlar için bir varoluş işaretidir. Bu tür anlatılar aynı zamanda, cinsel kimliklerinden emin olmayan kişilerin kendilerini tanıyabilecekleri aynalar, çıkan hikayeler yeni açılan gey erkek ve lezbiyenlerin cinselliklerini daha erken ve daha az kafa karışıklığı ve acı ile kabul etmelerine olanak tanıyan aynalar sağlar.

Çoğu büyük şehir, bilgi ve sosyal alışverişlerin gerçekleştiği tanımlanabilir merkezlere sahip olsa da, ülkenin geri kalanının çoğu lezbiyen ve gey sakinlerine izolasyon ve tam bir sessizlik dayatmaya devam ediyor. Okuyucunun şu anda içinde bulunduğu durumu tam olarak anlatacak olan öykü koleksiyonları elde edebilmek, dünyanın bir parçası gibi hissetmek ile daha derin bir umutsuzluk ve yalnızlık içine düşmek arasındaki fark anlamına gelebilir.

Açılma Hikayelerinin Özellikleri

Açılma ile ilgili bir anlatının özellikleri, aşağıdakilerin bir kısmını veya tamamını içerir:

(1) Hikayeler anlatmak, anlatıcıların kendilerini duygusal veya cinsel açıdan “farklı” olarak ilk tanıdıklarını anlatır.

(2) Hikayelerin ortaya çıkması çoğunlukla aynı cinsten biriyle “ilk kez” erotik veya cinsel deneyime odaklanır.

(3) Hikayelerin ortaya çıkışı genellikle oldukça kısadır. Herhangi bir iyi kısa hikaye gibi, bu anlatıların da tek bir odağı ve sıkı bir yapısı vardır. .

(4) Ortaya çıkan öyküler, ayrıntılarında da çeşitlidir.

(5) Hikayelerin ortaya çıkması, kişinin kendi cinsiyetinin bir üyesini seven ve böylesi bir eylemin ölümcül bir homofobik toplumda ne kadar radikal ve tehlikeli olduğunun farkına varan biri olarak benliğin can alıcı bir şekilde adlandırılmasını içerir.

(6) Hikayelerin ortaya çıkması, anlatıcılarını şehvetli olmanın yanı sıra birçok düzeyde güçlendirir. Aslında, bu türden bazı hikayeler, özel koşullara bağlı olarak, hiç cinsel ilişki içermeyebilir.

(7) Hikayelerin ortaya çıkması, ya kendine ya da etrafındakilere gizlenme ya da “geçme” emrini reddederek egemen kültürün örtük ve açık taleplerine meydan okur.

Çeşitliliğin Arzusu

Margaret Cruikshank antolojisini yayınladığında, 1979’da Kuzey Amerika’daki lezbiyen topluluğunun çeşitli olduğunu kanıtlamak için neredeyse hiç gerekli olmadığını söyledi. Yine de ilk koleksiyonunun bu çeşitliliği umduğu kadar yansıtmasını sağlayamamıştı.

Siyahi lezbiyenlerin, yaşlı lezbiyenlerin, işçi sınıfının ve fakir lezbiyenlerin ortaya çıkma öykülerinin koleksiyonlarının daha sonra yayınlanmasını istedi. Bunların birçoğu, bir zamanlar rahibe olan lezbiyenler, elliden fazla gey ve lezbiyen, Asyalı-Amerikalı lezbiyenler ve ortaya çıkmaları kendilerini HIV olarak bulmalarına bağlı olan gey erkekler gibi öngörülemeyen temalar etrafında gruplandırılmış antolojilerle birlikte ortaya çıktı.

Artikülasyon yoluyla güçlendirme

Lezbiyen ve gey tarihinin bu noktasında, kendini tanıma hikayelerimiz değiştiğinden ve kültürümüz geliştikçe çoğaldığından beri var olduğumuz sürece ortaya çıkan anlatı koleksiyonlarını üretmeye devam edebileceğimiz açık görünüyor. Ancak hikayelerimizi anlatma eyleminin kendisi kişisel ve politik itaatsizlik eylemi olduğu için, ortaya çıkan tüm hikayelerde sürekli olarak devam eden tek şey, eklemlenmenin kendisinde var olan güçlenmedir.